Ένα δίκτυο της Ιερής Φυσικά Αξιοθέατα βρίσκεται σε Zarori, μια περιοχή στις ορεινές περιοχές της Βορειοδυτικής Ελλάδα. Πρόκειται είτε για προστατευτικά δάση και ελαιώνες στις πλαγιές του βουνού πάνω από τα χωριά ή τις ομάδες των βετεράνων δέντρα γύρω παρεκκλήσια. Οι πνευματικές βάσεις και συντήρηση τους έχουν ερμηνευθεί ως ένας τρόπος διαχείρισης των τοπικών πόρων και των οικοσυστημάτων, μέσω θρησκευτικών κανόνων. Οι ιερά δέντρα και ελαιώνες έχουν συσχετιστεί με ταμπού για την κοπή δέντρων, για παράδειγμα σχετικά με υπερφυσικές τιμωρίες. Στο παρελθόν, αυτά τα τοπικά προσαρμοσμένα συστήματα διαχείρισης και ρυθμίζεται με τη χρήση των υπηρεσιών οικοσυστήματος από την κοινότητα. Επίσης υπηρέτησε ως έσχατη λύση σε στιγμές ανάγκης ή ως προστασία για τα χωριά από τους φυσικούς κινδύνους.
Απειλούμενα; Αυξανόμενη απειλή(s), ενδέχεται να απειληθούν στο μέλλον, δυνατότητες για σημαντική απώλεια υφίσταται.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα και ιδιαίτερα μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταβαλλόμενα πρότυπα χρήσης γης και η μείωση του πληθυσμού είχε μια δραματική επίδραση στην κοινωνική δομή, πρακτικών διαχείρισης και των πολιτιστικών τοπίων των αγροτικών Ελλάδα. Η κατάρρευση των τοπικών συστημάτων διαχείρισης οφείλεται στην έλευση του εκσυγχρονισμού και την αδιαφορία της κεντρικής αρχές. Έχει προκάλεσε ιερά άλση που πρέπει να υποβαθμιστεί και απειλούνται οπουδήποτε και αν θέτει σε σύγκρουση με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Παρά το γεγονός αυτό, ιερές περιοχές εξακολουθούν να τηρούνται από τις τοπικές κοινωνίες και εξακολουθούν να αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της ταυτότητας της παλαιότερης γενιάς του.
Θεματοφύλακες
Οι περισσότεροι ιερούς τόπους στην περιοχή που φροντίζονται από τους κατοίκους της περιοχής. Στο παρελθόν Zarori κατοικήθηκε από τους Ζαγορίσιοι που ίδρυσαν τα χωριά και τη διακριτή γλωσσικά Βλάχοι. Ποιμαντική διανθρωπιστικής Σαρακατσάνων, αλλά και Τσιγγάνοι και άλλοι μετανάστες οι οποίοι απασχολούνται ως εργάτες σύχναζαν στην περιοχή. Κοινό τραύματα και η μείωση του πληθυσμού, ιδιαίτερα κατά τον 20ο αιώνα, έχουν διαβρωθεί εθνοτικές διακρίσεις και σήμερα η "Ζαγοριανός" ονομασία ενσωματώνει όλες τις εθνοτικές ομάδες σε μια αναδυόμενη ταυτότητα ορίζεται από το Ζαγόρι ως τόπο καταγωγής ή κατοίκησης.
Όλοι οι κάτοικοι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Οι πεποιθήσεις σχετικά με ιερά δέντρα και ελαιώνες, ωστόσο, κατά κύριο λόγο συνδέονται με την προ-χριστιανικές ιδέες. Ώριμα δέντρα για παράδειγμα, θεωρούνται ως δαιμονικά όντα ή ως στοιχειωμένο από τέτοια όντα και ως εκ τούτου μπορεί να βλάψει εκείνους που προσπαθούν να τους προκαλέσει βλάβη. Τέτοιες τοπικές πεποιθήσεις, είτε αναπαρίσταται σε επικρατούσας θρησκείας ή συνυπάρχουν ανεπίσημα με αυτό.
Όραμα
Σήμερα είναι ταμπού ξεθώριασμα μαζί με την παλαιότερη γενιά. Έχουν στοιχεία από αυτά τα ταμπού, ωστόσο διατηρήθηκε μέσω του σεβασμού για την ιστορία και τις παραδόσεις μιας κοινότητας. Το όραμά μας είναι ότι οι Sacred Natural Sites αναγνωρίζονται ως μέρη της πνευματικής και ιστορικής αξίας για τις νεότερες γενιές. Στόχος μας γι 'αυτό τους πολιτιστική, Τα αισθητική και οικολογική ποιότητα διατηρείται και η διαχείρισή τους με κατάλληλο τρόπο.
Ιερά άλση είναι ελάχιστα γνωστές, ακόμα και στη σύγχρονη Ελλάδα. Η προσπάθεια να τους έρευνα στο Ζαγόρι ξεκίνησε το 2003 και έχει συνεχή αφού με οικονομική υποστήριξη από διάφορα προγράμματα του Ελληνικού Υπουργείου Περιβάλλοντος και της ΕΕ. Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (UOI) Έχει συμμετάσχει από το 2005. Ένα νέο διεπιστημονικό έργο που βασίζεται στο UOI "Διατήρηση μέσω Θρησκεία: η Ιερά άλση της Ηπείρου " ("SAGE", 2012-2015) έχει ως στόχο να μελετήσει βιοπολιτισμικό αξία τους στο πλαίσιο μιας αποτελεσματικής διατήρησης. Ένα σύνολο 38 κοινωνικών και φυσικών επιστημόνων από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα συμμετάσχουν. Η τοπική κοινωνία έχει δείξει κυρίως θετικό ενδιαφέρον σε αυτές τις προσπάθειες.
"Η θρησκεία μας είναι ζωντανή. Έχω δει Αγία Παρασκευή. Εκείνη φώναζε. Ήμουν ένα παιδί του 16 χρόνια, αργά το απόγευμα, έβρεχε. Περνούσα από πάνω από το μοναστήρι. Και κάτω από το μοναστήρι μερικοί χωρικοί είχαν αφαιρεθεί τα πεσμένα κλαδιά δέντρων από το Ιερό της Grove. Και φώναζε: "Her, ei »και οι άνθρωποι έφυγαν από το ξύλο και να τρέξει μακριά. Μπήκα στην εκκλησία, κανείς δεν ήταν μέσα. Έκανα το σταυρό μου και συνεχίζω το δρόμο μου. Προφανώς έχω ξανακούσει." - Δημήτρης Παπαρούνας (Κάτοικος στα Άνω Πεδινά, συνέντευξη στην 18/9/2006.)
Σε περιφερειακό επίπεδο, δημόσιες διαλέξεις, δημοσιεύσεις σε περιοδικά και τοπικές δράσεις για βετεράνος-δέντρα διαχείρισης έχουν ήδη λάβει χώρα. Οι δραστηριότητες αυτές στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά Ιερή Φυσικό τοποθεσίες και βετεράνος δέντρα. Τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους ανταποκρίνονται πολύ θετικά σε αυτές τις ιδέες και περισσότερες εκδηλώσεις που προγραμματίζονται για το εγγύς μέλλον.
Επιστημονικό έργο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο συνεχίζεται αν και η συμμετοχή σε συνέδρια, ακαδημαϊκών δημοσιεύσεων και η συνεργασία με διεθνείς ομάδες εργασίας, όπως η IUCN (WCPA πολιτιστικές και πνευματικές αξίες των Προστατευόμενων Περιοχών Specialist Group) ή Δήλος Πρωτοβουλία.
Από 2000, συμμετοχικές τεχνικές που εφευρέθηκε από τους κοινωνικούς επιστήμονες, Οι ethnobotanists και των οικολόγων τομέα έχουν χρησιμοποιηθεί για την έρευνα και χαρτογράφηση της ιερά άλση Ζαγορίου. 173 ντόπιοι έχουν συμμετάσχει σε αυτές τις μελέτες. Οι περισσότεροι πληροφοριοδότες ήταν ηλικιωμένων. Το καλοκαίρι του 2009 ένα έκθεση φωτογραφίας του Andre Bakker επέστησε την προσοχή στο ζήτημα. Αυτές οι προσεγγίσεις είναι αυτή τη στιγμή επεκτείνεται μέσω του προγράμματος SAGE, για παράδειγμα, η έρευνα της βιοποικιλότητας του ΕΣΥ, επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες ταξινομικές ομάδες (χλωρίδα, τα πουλιά, νυχτερίδες, Λειχήνες, μύκητες, έντομα).
Πολιτική και Δίκαιο
Ιερά άλση στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες του κόσμου, αποτελούν ένα μεγάλο βαθμό παραγνωρισμένο "σκιά" του δικτύου διατήρησης. Σε θεσμικό επίπεδο, η ελληνική νομοθεσία, προστατεύει μόνο 51 Μνημεία της Φύσης που αφορούν μεμονωμένα δένδρα ή ελαιώνες με ιδιαίτερη βοτανική, οικολογικός, αισθητικός, ιστορική ή πολιτιστική αξία. Αυτό αφήνει τουλάχιστον 99 % των ελληνικών Sacred Natural Sites επίσημα απροστάτευτο. Αυτά τα μνημεία έχουν δηλωθεί ως προστατευόμενη μεταξύ 1972 και 1986, στο πλαίσιο του Ν. D.. 86/1969 της Δασικής Νομοθεσίας, αλλά λόγω των αλλαγών σε θεσμικό επίπεδο και τον βραδύ γραφειοκρατικό μηχανισμό, οποιαδήποτε δήλωση Μνημείο της Φύσης αντιμετωπίζει μεγάλες καθυστερήσεις.
Ως αποτέλεσμα της εθνογραφικής έρευνας, έρευνες και παρουσιάσεις πολλών τοπικών εκπροσώπων πολιτιστικών συλλόγων χωριών »έχουν προσεγγίσει την πρωτοβουλία αυτή ζητώντας τρόπους για την αύξηση της ευαισθητοποίησης και προστασίας της Ιερής Φυσικών τοποθεσίες της περιοχής τους. Οι άνθρωποι επίσης να ζητήσει πρακτικές συμβουλές για να διαχειρίζονται επαρκώς τα ιερά δέντρα βετεράνος των χωριών τους.
"Στο παρελθόν πολλοί άνθρωποι που χρησιμοποιούνται για να αφιερώσουν σε αγρούς και αμπελώνες στην Εκκλησία. Οι ηλικιωμένες κυρίες που χρησιμοποιείται για να πάει να βοηθήσει στην καλλιέργεια σκάψιμο τα αμπέλια έλεγαν: "Shake τα παπούτσια σας, έτσι ώστε να μην λάβει την ιερή γη μαζί σας". Ακόμη και το έδαφος που δεν θέλουν να πάρουν ... Αυτό ήταν ο σεβασμός, τώρα ο σεβασμός έχει φύγει." - † Αθήνα Vlasta (1922-2010), κατοικούν στο χωριό Δίλοφο, συνέντευξη στην 10/7/2006.
- Κυριακίδου - Νέστορος, Α. (1989). Laografika meletimata (Μελέτες Λαογραφικό) Εγώ. Εταιρεία Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, Αθήνα [στην ελληνική γλώσσα].
- Λαγόπουλος, Η AF. (2002). Ο ουρανός πανί gi sti. Teletourgies kathagiasis Μαΐου ελληνικού ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ oikismou όλα proelefsi tous (Ο ουρανός πάνω από τη Γη. Τελετές Ιερότητα στα ελληνικά παραδοσιακούς οικισμούς και την προέλευσή τους). Οδυσσέας, Αθήνα [στην ελληνική γλώσσα].
- Νιτσιάκος, Σε. (2003). Chtizontas να ΧΟΡΟ kai to chrono (Κατασκευάζοντας τον τόπο και το χρόνο). Οδυσσέας, Αθήνα [στην ελληνική γλώσσα].
- Παλαιός, Κ., Τσιακίρης, Ε. και Wong, J. (2012). Ιερά δέντρα και ελαιώνες στο Ζαγόρι, Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου, Ελλάδα. Σε: Pungetti, Gl., Οβιέδο, Γ., Hooke, D. (eds). Ιερά Είδη και Ιστοσελίδες. Οι πρόοδοι στην βιοπολιτισμικό Διατήρηση. Cambridge University Press, U.K.
- Παλαιός, Κ. Τσιακίρης, Ε. (2010). Ο "λιβάδια" ότι ήταν "δάση": Η περίπτωση των προστατευτικών δασών του Ζαγορίου, ΒΔ Ελλάδα, σελ.. 57-62. Σε: Σιδηροπούλου, A., Mantzanas, Κ., και Ισπικούδης, Εγώ. (eds). Πρακτικά 7ου Πανελλήνιο Λιβαδοπονικό Συνέδριο στην Ξάνθη, 14-16 Οκτώβριος 2010:«Λιβαδοπονία και Ποιότητα Ζωής". Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής., Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος & Ελληνική Βοσκότοποι και Range Κοινωνία, Θεσσαλονίκη [στην ελληνική γλώσσα]: Δείτε την ιστοσελίδα
- Παλαιός, Κ., Τσιακίρης, Ε. (2010). Τα δέντρα βετεράνος του Ζαγορίου ως ιστορικά μνημεία και σύμβολα ιερότητα. Πρακτικά του 6ου Διεπιστημονικού στο Μέτσοβο, 16-18 Σεπτέμβριος 2010: "Η ολοκληρωμένη ανάπτυξη των ορεινών περιοχών-διεπιστημονικές έρευνες, μελέτες και εισφορές, έργα, δράσεις, στρατηγικές, πολιτικές, εφαρμογές, προοπτική, δυνατότητες και περιορισμοί ". Διαπανεπιστημιακό συνέδριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Λάθη) και το Μετσόβιο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας (M.I.R.C.) του N.T.U.A: [στην ελληνική γλώσσα]. Προβολή PDF
- Παλαιός, Κ., Τσιακίρης, R., Wong, J. (2009). Κοσμικά και ιερά δέντρα: Αντιλήψεις δέντρα στο Ζαγόρι (Πίνδου, Ήπειρος, Ελλάδα). Σε: Σαράτση, E. (και). Woodland Cultures in Time and Space, ιστορίες από το παρελθόν μηνύματα για το μέλλον, Εκδόσεις Έμβρυο, Αθήνα, Ελλάδα, σελ.. 220-227.
- Οικονόμος, Χ.. (1991). Δαίμονες και ο διάβολος. Ηθική φαντασία στη σύγχρονη ελληνική κουλτούρα. Princeton University Press, New Jersey.
- Δαλκαβούκης, Σε. (2001). Ζαγορισίων, Οι Βλάχοι, Οι Σαρακατσάνοι, Gyftoi: ethnotopikes omades Ζαγορά εκατοντάδες τόνους 20ο Αιώνα. [Ζαγορίσιοι, Βλάχοι, Σαρακατσάνων, Τσιγγάνοι: εθνοτικών ομάδων στο Ζαγόρι τον 20ο αι.]. Αδημοσίευτη διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Σχολή Σύγχρονης και Σύγχρονης Ιστορίας και Λαογραφικό, Θεσσαλονίκη.