"Εμπνευσμένο από πνευματικές αρχές και εφαρμογή της παραδοσιακής οικολογικής γνώσης, οι μοναστικές κοινότητες ανέπτυξαν χαρακτηριστικά μοντέλα διαχείρισης φυσικών πόρων, με αποτέλεσμα όμορφο, αρμονικά και ποικίλα τοπία για πολλούς αιώνες." - Mallarach et al. 2016
Τοποθεσία
Αν και δεν είναι όλα τα μοναστηριακά εδάφη απαραιτήτως ιερά εδάφη, όλοι έχουν ιερούς τόπους μέσα τους, πολλοί από τους οποίους είναι ιεροί φυσικοί τοποθεσίες, ενώ άλλοι περιλαμβάνουν κατασκευασμένους ή κατασκευασμένους από ανθρώπους ιερούς χώρους που εκτιμώνται επιπλέον για τις ιδιότητες του φυσικού τους περιβάλλοντος. Ευρώπη και Μέση Ανατολή μαζί σπίτι περίπου 5000 Χριστιανικές μοναστικές κοινότητες με πάνω 80.000 καλόγριες και μοναχές. Είναι οι παλαιότερες αυτοοργανωμένες θρησκευτικές κοινότητες στην Ευρώπη που υποστηρίζουν τη φύση από την ίδρυσή τους. Πολλά από αυτά τα μοναστήρια ήταν υποχρεωμένα να αναπτύξουν τεχνικές για αυτοβιώσιμη ύπαρξη, έστω και μόνο για να αντέξουν τη φθορά του χρόνου στις απομονωμένες τοποθεσίες τους. Αγίου Αντωνίου, για παράδειγμα, ιδρύθηκε σε 356 μ.Χ. στο βουνό Al-Qalzam κοντά στο Al Zaafarana στην Αίγυπτο, παράγει τα δικά της λαχανικά και ψωμί. Mt. Ο Άθως και τα Μετέωρα είναι μόνο μερικά ακόμη παραδείγματα παρόμοιων πρακτικών που μπορούν να βρεθούν σε ολόκληρη την περιοχή. Αυτές οι τοποθεσίες εκσυγχρονίζονται επί του παρόντος, καθιστώντας τις πρακτικές τους ακόμη πιο αποτελεσματικές.
Απειλές
Η ιστορική απαγόρευση των θρησκευτικών οργανώσεων είχε σοβαρό αντίκτυπο στα μοναστήρια, συμπεριλαμβανομένων των κήπων τους. Λαχανικά παραδοσιακής εκτροφής καταστράφηκαν και μεγάλο μέρος των κήπων του μοναστηριού απογυμνώθηκε. Αυτά τα γεγονότα ευτυχώς σταμάτησαν πριν από έναν αιώνα, όταν επανήλθε η ανοχή για τις μοναστικές κοινότητες. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ, οι κήποι αντιμετώπιζαν μια διαφορετική απειλή, δηλαδή φθίνουσα μοναστική δραστηριότητα. Με φθίνουσα ποσότητα φροντιστών, Η διατήρηση της υψηλής οικολογικής αξίας των εδαφών έγινε υπερβολικά επίπονη. Ορισμένες μοναστικές κοινότητες εξακολουθούν να υποφέρουν από παρακμή, άλλα όμως περνούν αυτή τη στιγμή μια αναβίωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, η έμφαση των δραστηριοτήτων βρίσκεται περισσότερο στην πνευματική εργασία από ό,τι στο παρελθόν, με αποτέλεσμα λιγότερη συνολική φροντίδα για τις τοπικές φυτικές κοινότητες και τη φύση.
"Οι εμπειρίες των μοναστικών κοινοτήτων όσον αφορά την προσαρμογή και την υπέρβαση περιβαλλοντικών και οικονομικών κρίσεων είναι σχετικές τόσο με τους διαχειριστές όσο και με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής που εμπλέκονται σε προστατευόμενες περιοχές και περιοχές υψηλής βιοποικιλότητας, ειδικά σε περιοχές όπου η προσέγγιση του προστατευόμενου τοπίου μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική." - Mallarach et al. 2016
Όραμα
Μερικές από τις υψηλότερες πνευματικές αρχές επιδεικνύουν δέσμευση για τη διατήρηση της φύσης στις μοναστικές κοινότητες. Ο Πάπας Βενέδικτος XVI επινόησε την έννοια της «οικολογικής μεταστροφής», αναφερόμενος στην επείγουσα ανάγκη για ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής για τη μείωση των καταναλωτικών συνηθειών, αλλά αντίθετα δώστε περισσότερη προσοχή στη Δημιουργία ως εικόνα του Θείου. Οι πνευματικές αρχές όπως η νηφαλιότητα ταιριάζουν πολύ καλά με τα μέτρα βελτίωσης του οικοσυστήματος, επειδή μειώνουν τις επιπτώσεις στην κατανάλωση και αυξάνουν τον διαθέσιμο χρόνο φροντίδας για το περιβάλλον.
Δράση
Οι μοναστικές κοινότητες παραμένουν στην πρώτη γραμμή ανάπτυξης φιλικών προς το περιβάλλον πρακτικών όπως η βιολογική γεωργία, κτηνοτροφία, βοτανικούς κήπους και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οι κοινότητες των Βενεδικτίνων συνεχίζουν να λαμβάνουν μέτρα διαχείρισης για την ενίσχυση των τοπικών δασών και άλλων οικοσυστημάτων. Ορισμένες κοινότητες προωθούν τις απόψεις και τις εμπειρίες τους εντός και εκτός των καθολικών συνόρων, μέσα από ένα ευρύ φάσμα παραδοσιακών και σύγχρονων εργαλείων επικοινωνίας.
Πολιτική και νόμος
Τον έκτο αιώνα, Ο Άγιος Βενέδικτος έθεσε ένα παράδειγμα βιώσιμης διαχείρισης της γης δηλώνοντας ότι τα εδάφη των κοινοτήτων έπρεπε να είναι τουλάχιστον ίσης γονιμότητας κατά την αναχώρηση όπως όταν έφτασαν οι κοινότητες. Αυτή η οδηγία ακολουθείται από τότε. Σχεδόν 50 Τα μοναστήρια αναφέρονται επί του παρόντος στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Τα περισσότερα περιλαμβάνουν τα εδάφη που διαχειρίστηκαν ιστορικά, που είναι γενικά πολύ πλούσιες σε αξίες φυσικής κληρονομιάς και βιοποικιλότητας. Ως εκ τούτου, έχουν τη δυνατότητα να ταξινομηθούν ως Μικτά Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
"Σε πολλές χώρες, σύγχρονες προστατευόμενες περιοχές έχουν δημιουργηθεί σε θέσεις υφιστάμενων ή πρώην μοναστηριακών εκτάσεων, δημιουργώντας έτσι θετικές συνέργειες αλλά και νέες προκλήσεις τόσο για τη διατήρηση όσο και για τις μοναστικές κοινότητες." - Mallarach et al. 2016
Οικολογία και Βιοποικιλότητα
Τα μοναστηριακά εδάφη έχουν συχνά υψηλότερη οικολογική ποιότητα από τα γειτονικά τοπία. Τα μοναστικά εδάφη περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα τοπίων και οικοσυστημάτων κατά μήκος διαφόρων κλίσεων από χαμηλά έως μεγάλα υψόμετρα, υγρό προς ξηρό και πολύ κρύο έως πολύ ζεστό. Περιλαμβάνουν τη Σιβηρική τάιγκα, αλπικά και άλλα ορεινά περιβάλλοντα καθώς και παράκτιους υγροτόπους και ερήμους. Οι μοναχοί σε όλες τις ηπείρους χρησιμοποιούνταν για να εκτρέφουν συγκεκριμένες ποικιλίες λαχανικών για το μοναστήρι και να διατηρούν βοτανικούς κήπους με μεγάλη ποικιλία χρήσιμων και φαρμακευτικών φυτών. Δυστυχώς πολλά από αυτά καταστράφηκαν μεταξύ της Γαλλικής Επανάστασης και του δέκατου ένατου αιώνα.
"Οι μοναστικές κοινότητες είναι μια από τις παλαιότερες αυτοοργανωμένες κοινότητες με συνεχή γραπτή ιστορία στη διαχείριση της διατήρησης. Τα περισσότερα διατηρητέα εδάφη χριστιανικών μοναστηριών θα πρέπει να θεωρούνται προστατευόμενες από την κοινότητα περιοχές συνήθως Κατηγορία V – Προστατευμένα Τοπία." - Mallarach et al. 2016
Θεματοφύλακες
Πολλές καθολικές μοναστικές κοινότητες έχουν ηλικία πάνω από μια χιλιετία. Οι βασικές αρχές περιλαμβάνουν τη σταθερότητα, πειθαρχία, μοναξιά, νηφαλιότητα και ομορφιά. Οι μοναχοί προσπαθούν να μειώσουν τις υλικές ανάγκες, προσανατολισμός στο πνευματικό όφελος. Το ακίνητο είναι κοινόχρηστο. Οι μοναχοί και οι μοναχές βλέπουν τη φύση ως εικόνα του θείου, δάσκαλος, και προσπαθούν να το τιμήσουν ως τέτοιο. Το κάνουν αυτό προστατεύοντας τα εδάφη και ενισχύοντας τις ιδιότητές τους, ώστε να τα παραδώσει με χάρη στις επόμενες γενιές. Μπορούν να διακριθούν δύο κύριοι τρόποι ζωής: κοινότητα (ή κοινοβιακή) ΖΩΗ, και απομονωμένη (ερμιτικός) ΖΩΗ. Ενώ οι κοινότητες αναπτύσσουν ένα ευρύ φάσμα φιλικών προς τη φύση πρακτικών, Λέγεται ότι οι ερημίτες «ζουν μια κοσμική εμπειρία με τη φύση». Τα ιστορικά αρχεία μετρούν ιστορίες αγίων μοναχών που τρέφονταν με λιοντάρια, αρκούδες, λύκους και δηλητηριώδη φίδια, απολαμβάνουν την παρέα τους ως φίλοι.
Συνασπισμός
Παρόλο που μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, τα Καθολικά μοναστήρια μέσω της κοινής τους πίστης μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένας ενιαίος συνασπισμός. Οι μοναστικές κοινότητες δεσμεύονται από την ιεραρχική τους δομή και παρουσιάζουν πολυάριθμα παραδείγματα οριζόντιας συνεργασίας, επίσης στη διατήρηση της φύσης. Ίσως είναι επομένως πιο ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι υπάρχουν παραδείγματα συνεργασίας και με μη καθολικές κοινότητες. Για παράδειγμα, Ευρωπαίοι μοναχοί αντάλλαξαν πολύτιμες γνώσεις για τη βιώσιμη διαχείριση του τοπίου με τη βουδιστική κοινότητα στη διαθρησκευτική συνάντηση "Μοναχισμός και Περιβάλλον" στο Κάνσας, ΗΠΑ. Πολλά από τα μοναστηριακά εδάφη είναι σήμερα επίσημα προστατευόμενα τοπία. Αυτό δείχνει ότι ορισμένες κυβερνήσεις συνεργάζονται με τις αρχές του μοναστηριού, παρόλο που οι περισσότερες μοναστικές κοινότητες δεν επιτρέπεται να ενταχθούν στις κυβερνητικές διαδικασίες. Σχετικά με ιερούς φυσικούς χώρους συγκεκριμένα, υπάρχει το ενδιαφέρον παράδειγμα της φιλόξενης στάσης της κοινότητας των Βενεδικτίνων του Μονσεράτ απέναντι στο πρώτο εργαστήριο της Πρωτοβουλίας Delos, που οδήγησε στην πρώτη κοινή δημοσίευση του Abbey με την IUCN.
Εργαλεία Συντήρησης
Εντελώς, Αυτές οι μοναστικές κοινότητες διαθέτουν μια πλούσια ποικιλία εργαλείων διατήρησης της φύσης. Μπορούν να συνοψιστούν ως θεραπείες της φύσης, εκλεκτά βιολογικά προϊόντα, παραγωγή ενέργειας και σύγχρονα και παραδοσιακά εργαλεία επικοινωνίας για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση (αν και τα τελευταία απευθύνονται συνήθως σε αποκλειστικό κοινό). Οι προσεγγίσεις και οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν τη βιώσιμη δασοκομία και την αποκατάσταση ιατρικών κήπων. Παραδείγματα βιολογικών προϊόντων είναι το τυρί, μπύρες, κρασί, φυτικά φάρμακα και θυμίαμα. Η ενέργεια παράγεται κυρίως υδροηλεκτρικά και μέσω θερμοηλεκτρικών και ηλιακών συλλεκτών. Τα εργαλεία επικοινωνίας ποικίλλουν από συμπόσια, κέντρα διερμηνείας και ξεναγήσεις σε DVD και ιστότοπους.
Αποτελέσματα
Σκόπιμα ή ακούσια, Πολλές μοναστικές εκτάσεις διαχειρίζονται από καιρό ως προστατευόμενες περιοχές, συχνά χωρίς εθνικό ή διεθνές αναγνωρισμένο χαρακτηρισμό προστατευόμενης περιοχής. Τα περισσότερα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα μοναστικά εδάφη προστατεύονται πλέον και από την εθνική νομοθεσία. Οι ειδικοί μπορούν να διακρίνουν τις φυσικές περιοχές που ιστορικά αντιμετωπίζονται από μοναχούς Βενεδικτίνους από άλλα τοπία κυρίως λόγω της ενισχυμένης βιοποικιλότητας που παραμένει σήμερα. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, ιερές φυσικές τοποθεσίες έχουν ανακτηθεί μετά τις μεταμεσαιωνικές καταστροφές. Τα σύγχρονα μοναστήρια διαθέτουν πλούσια και δυναμική ποικιλία εμπειρίας και τεκμηριωμένης γνώσης για ένα πολύ ευρύ φάσμα βιώσιμων πρακτικών, με τις ρίζες της σε μια μακρά παράδοση που ενισχύεται συνεχώς με τη χρήση εργαλείων που αποκτήθηκαν πρόσφατα.
- Mallarach, J., Corcó, J., & Παπαγιάννης, Τ. (2016). Χριστιανικά Μοναστηριακά Εδάφη ως προστατευόμενα τοπία και κοινοτικές διατηρούμενες περιοχές: Μια επισκόπηση. ΠΑΡΚΑ, The International Journal of Protected Areas and Conservation, 22(1), 63-78.
- Mallarach, JM. και ο Παπαγιάννης, Τ. (2006) Προστατευόμενες Περιοχές και Πνευματικότητα. Πρακτικά του πρώτου εργαστηρίου της πρωτοβουλίας Δήλος - Μονσεράτ. δημοσιεύσεις PAM. Μονσεράτ.
- Mallarach, JP. (2010) Μοναστικές κοινότητες και προστασία της φύσης: Επισκόπηση θετικών τάσεων και βέλτιστων πρακτικών στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Σε: Mallarach JP, Παπαγιάννης T και Väisänen R. Η ποικιλομορφία των Sacred Lands στην Ευρώπη. Πρακτικά του Τρίτου Εργαστηρίου της Πρωτοβουλίας Δήλος – Inari/Aanaar.
- www.urbandharma.org
