این مقاله برجسته است خبرنامه خبرنامه پژوهشی سایتهای مقدس ماه مارس 2019 موضوع.

توسط جاناتان Liljeblad

ظهور حقوق بومی

شروع در قسمت دوم قرن بیستم و ادامه به 21 خیابان , یک تلاش جهانی برای جلوگیری از شناخت و پرداختن به مفهوم حقوق بومی ، از راه های مختلفی شتاب می گرفت. مردمان بومی در سرتاسر جهان حضور دارند و وجود آنها بر سیستم جهانی کنونی کشورها حاکم است. هر کشور ملتی رویکرد خود را نسبت به فرهنگ های بومی دنبال کرده است, در میزان متفاوت بین اقدامات طیفی از آشتی و توافق تا حاشیه نشینی و نابودی کامل. اختیاراتی که دولتهای ملت با بومیان سر و کار دارند
مردمان با تاریخی از امپراطوری های اروپایی که در آن قرار دارد ، گره خورده است 1648 صلح وستفالن جهانی ایجاد کرد
سیستم مبتنی بر کشورهایی که حاکمیت دارند, که در آن یک کشور-ملت کنترل انحصاری را در اختیار دارد
کل جمعیت, قلمرو, و منابع درون مرزهای خود.

تقدم مفهومی حاکمیت ملت-دولت در خدمت حذف تمدنهای بومی از کشور بود
نظم جهانی و آنها را به قدرت غیر بومی تسلیم کرد, اول از دولت استعمار و سپس
دولتهای بعدی. چند دهه گذشته, اما, میزبان طیف وسیعی از حرکات برای از بین رفتن است
وضعیت حاکمیت ملت - دولت. چنین فرسایش هر دو از بالا به وجود آمده است, به معنای الف
رشد روز افزون در تعداد موسسات بین المللی و معاهدات بین المللی که به وجود آورده است
کشورها و ملتها در مقررات گسترده ای از رژیم های بین المللی که موضوعات زیادی را پوشش می دهند
مناطق, و از زیر, به معنای جنبش های اجتماعی غیر دولتی و شبکه های اجتماعی که فعالیت می کنند
به صورت فرامرزی برای پیشبرد علل خاص علیه دولتهای ملت. در میان زمینه ها و علل مسئله
موضوع افراد بومی بوده است.

بیشتر توجه بین الملل مردم بومی به سؤال از حقوق بومیان متمرکز شده است. توجه داشته باشید خاص کار سازمان ملل متحد بود (UN) نهادهایی مانند حقوق بشر
شورا (HRC), دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر (OHCHR), و کارگروه جمعیت بومی (WGIP). تلاش های آنها منجر به تشکیل از انجمن دائمی سازمان ملل متحد در
مسائل بومی (وقتی که) و بیان از حقوق بومی در قوانین بین المللی, هر دو از طریق موجود
معاهدات حقوق بشر مانند میثاق بین المللی اقتصادی, اجتماعی, و حقوق فرهنگی (ICESCR)
یا ابزارهای اختصاصی حقوق بومی مانند سازمان بین المللی کار (سازمان بین المللی کار) قرارداد
در مورد مردمان بومی و قبیله ای (نکن. 169) یا اعلامیه سازمان ملل درباره حقوق بومیان
مردم (قطره). همزمان با چنین تلاشهای گسترده جهانی ، فعالیتهای ویژه ای همچون موضوع بوده اند
سیستم میراث جهانی, مرکز مشاوره بین المللی برای حفظ و نگهداری
و بازگرداندن املاک فرهنگی (ICCROM), شورای بین المللی آثار و مكانها
(ICOMOS), و اتحادیه بین المللی برای حفاظت از طبیعت (IUCN وجود ندارد)دستورالعمل هایی را برای آنها صادر کرده است
ترویج وجود و اعمال حقوق بومی در میراث فرهنگی و طبیعی.

مسائل بالقوه در حقوق بومیان

بخش عمده ای از کارها برای حقوق بومی ناشی از تمایل به برطرف کردن میراث مضراتی است که در گذشته به تمدنهای بومی تحت سیستم وستفالن انجام می شود.. در حالی که قابل ستایش است, هنوز کافی نیست. در صورتي كه هدف اوليه قطعنامه گذشته باشد, پس اجرای سیستم مبتنی بر حقوق کافی نیست. فراتر از محدوده های یک سیستم مبتنی بر حقوق, فضای بزرگتری از جهان بینی ها وجود دارد که چشم اندازهایی از ارزش های مختلف گرفته شده است, تجارب منحصر به فرد, و روشهای متنوع تفکر. چنین پدیده مهم هستند زیرا آنها تصمیم گیری شده توسط اقوام مختلف در مورد آنها چگونه درک زندگی هدایت و آنچه را که از آن می خواهید. در اصل, آنها توضیح دهد که چرا مردم بر این باورند آنچه آنها باور دارند و به همین دلیل آنها انجام آنچه آنها انجام. بنابر این, آنها را درک در مورد هدف, نه فقط با توجه به استفاده از حقوق اما به شیوه ای از زندگی است که حقوق قرار است به محافظت.
این کار از یک سیستم مبتنی بر حقوق بشر خطر درگیری در یک حزب آزرده حق ادعا حمل
یا برای متوقف کردن یک تجاوز درک شده از طرف دیگر یا مجبور کردن برخی اقدامات تسریع آمیز از آن
یک مهمانی دیگر, عمل را با یک تناقض از تضاد پیشنهاد می کند. خطر جنگ، تنها پیشبرد میراث مضر از گذشته, که قدرت های امپریالیستی و دولت پس از آن ملی در حفره دار
روابط متضاد با مردم بومی. انگیزه برای حل و فصل میراث گذشته
خواستار کار به منظور جلوگیری یا کاهش درگیری به جای حفظ یا تحریک آن. در نتیجه, لازم است به کار بر روی سطوح عمیق تر کردن چشم اندازهای غیر بومی و بومی با هم.

پیدا کردن با وضوح بیشتر

نمونه هایی از این گونه کار در حال انجام وجود دارد. در حوزه های فرهنگی و زیست محیطی, a
میزبان بازیگران برای ایجاد روابط بین دیدگاه های غیر بومی و بومی تلاش می کنند
تسهیل سیستم های مدیریت بیش از سایت هایی که دارای اهمیت فرهنگی و زیست محیطی در محل هستند,
ملی, و سطح بین المللی. از یادداشت خاص, سیستم میراث جهانی سعی در ارتقاء داشته است
دخالت بازیگران بومی در تصمیم گیری با توجه به فرهنگ و محیط زیست
مرتبط با مردمان بومی, اصول مفصلی مانند خود تعیین کننده, قبل از آزاد شدن
رضایت آگاهانه (FPIC), و برخورد مساوی در سیستم های حکمرانی.

اینجا هم, اما, باید برخی از احتیاطها ذکر شود. اگر آنها در حل و فصل میراث گذشته موثر باشند, تلاشهای فوق برای پرورش روابط با سرمایه اجتماعی باید انجام شود - یعنی, روابط معنادار شامل اعتماد, ارتباطات, و آشنایی. این بدان معنی نیست که همیشه اجماع وجود دارد, بلکه می تواند مبنایی برای یافتن نتایج قابل قبول متقابل یا موارد دیگر فراهم کند, حداقل, وسیله ای برای یافتن همزیستی مسالمت آمیز. ایجاد روابط پایدار تلاش برای ادغام دیدگاههای گوناگون در گفتمان را می طلبد, مانند تشویق صداهای بومی در کنار صداهای غیر بومی و, از همه مهمتر, گوش دادن به دیدگاه های بومی به عنوان ارزش متناسب با موارد غیر بومی.

بازتابی از فلسفه فوق كتابی است با عنوان چشم اندازهای بومی در سایتهای طبیعی مقدس: فرهنگ, حکومتداری و حفاظت (2019, روتلج, جاناتان Liljeblad و Bas Verschuuren, EDS.). انگیزه این کتاب تسهیل در بیان خود توسط نویسندگان بومی در مورد رویکردهای مربوط به آنها نسبت به اماکن طبیعی مقدس است. سیستم میراث جهانی در سالهای اخیر حمایت از حفاظت از اماکن طبیعی مقدس را در دستور کار خود قرار داده است, و تلاش ها مکانهای طبیعی مقدس مردمان بومی را فرا گرفته است. بخش عمده ای از آثار منتشر شده, اما, بیشتر توسط نویسندگان غیر بومی حاصل می شود, و به همین ترتیب منجر به مواردی می شود که متخصصان غیر بومی در مورد فرهنگ های بومی می نویسند و نتیجه آن صداهای بومی از ملاحظات میراث خودشان است.. موضوع سایتهای مقدس ماهیتی حساس دارد, به خصوص در شرایطی که آن را مرکزی برای فرهنگ بومی تاریخی نادیده است. در روح حل میراث گذشته و پیدا کردن یک آینده امیدوار تر, کتاب به دنبال به جای صدای بومی در کنار کار غیر بومی در سایت های طبیعی مقدس موجود و در نتیجه غنی سازی ملاحظات در این منطقه حفاظت. نویسندگان تلاش های دیگر دنبال کردن اهداف مشابه و بحث خوش آمدید در راه به انجام این کار تشویق.