Do 17º ata o 27º participantes de varios países de América Central e para alén do coñecemento compartido e experiencias en dúas reunións moi interesantes.
O primeira reunión volta para o papel de cultural, valores espirituais e sagrados en manexo forestal sostible. A reunión, organizado pola Oxlajuj Ajpop, o Sagrado Iniciativa Sitios Natural (SNSI) e soportado pola Xustiza Natural serviu para capacitar a participantes de tres comunidades indíxenas no desenvolvemento de Bioculturais protocolos comunitarias como ferramenta para axudar a protexer os seus bosques e lugares naturais sagrados.
"Lugares sagrados son lugares de cerimonia, central para a espiritualidade pobos. Por iso, non demorou moito para que sexan chamados no corazón de ICCAs "Grazia Borrini Feyerabend, Coordinador Global do Consorcio ICCA.
De cousas pequenas grandes cousas medran. Isto é verdade, mesmo para os bosques maxestosas de Totonicapan. Aquí na árbore membros da comunidade viveiro explicar como as seleccións locais de sementes axuda con árbores de crecemento que son o ideal para o seu bosque. Orixe: Baixo Verschuuren, 2013.
A segunda reunión foi o primeiro encontro rexional do Consorcio ICCA, que foi co-organizado pola Oxlajuj Ajpop, Ut'z Che, tel Global diversidade Fundación e SNSI. Unha serie de presentacións sobre indíxenas e áreas de conservación da comunidade da rexión mostrou unha riqueza de experiencias no tradicional, uso e conservación dos ecosistemas e da gobernanza:
– O territorio indíxena do Xpujil en México,
– A importancia dos sitios naturais sagrados en Guatemala,
– A comunidade mariña reserva Tarcoles en Costa Rica,
– O territorio indíxena do Kuna en Panamá,
– A lei e a Mayagna en Nicaragua,
– Territorios indíxenas no Salvador.
Aínda que a maioría dos ICCAs en América Central son comprendidas baixo nomes distintos e, moitas veces local ou rexional o participante acordou que un plan común e estratexia debe ser moldeado de forma a preservar estes territorios orixinais e biodiversidade.
Case todas as presentacións fixo referencia a lugares sagrados sendo fonte de benestar espiritual situados en territorios das comunidades indíxenas e locais. Despois dunha subida resistente, os participantes da primeira reunión tivo un lugar natural sagrado rodeado por bosques comunitarias amplas xestor e situado na parte superior da montaña con vista Totonicapan. Máis tarde, a tráxica noticia chegou o sited sagrado natural e seus bosques circundantes fora asignada ás familias para a colleita e Facenda como entenderen.
A fe deste lugar sagrado natural é un dos moitos exemplos de ameazas que enfrontamos e ICCAs SNS. Porque estes lugares moitas veces non son recoñecidos suficientemente meus planear municipais e administradores que moitas veces se perden cando o título legal de propiedade da comunidade é levado. Ademais, desenfreada forestal, minería, urbanización e desenvolvemento de infraestrutura tivo alta na lista de ameazas en toda a rexión. Outras ameazas foron observados a subir máis lentamente, como a educación estatal e conversión relixiosa que sistematicamente acabar co coñecemento das persoas indíxenas e visións de mundo.
A terra de arriba! En 2700 metros do centro cerimonial dun local sagrado natural, ofrece unha vista impresionante de Totonicapan. En primeiro plano, á dereita, podes ver o impacto da asignación de bosque comunitaria para os veciños locais, que prefiren cortar árbores para madeira e agricultura. Antes do final da reunión, os participantes aprenderon que a comunidade goberno non sempre é respectado, loteamentos foron recentemente entregadas, que inclúen a forma local sagrado natural que esta imaxe foi tirada. Orixe: Baixo Verschuuren, 2013.
A pesar dos retos participantes de ambos os seminarios foron energizados e motivados para neutralizar as forzas contra eles e os seus territorios. Apoiado por unha cantidade razoable de avogados das reunións permitiu que os participantes non só para obter unha visión sobre a lexislación internacional de dereitos humanos e ambientais, senón tamén para obter información detallada sobre os casos e xurisprudencia da rexión. Moito diso tiña relevancia directa para os problemas das comunidades afrontan e, especialmente, os protocolos comunitarias biocultural foron vistos como bo primeiro paso para comezar a estruturar o coñecemento das comunidades tradicionais, usar, valores e bens dentro dun marco de lugar, nacional eo dereito internacional.
Os protocolos da Comunidade biocultural non son unha panacéia para resolver todos os problemas dunha comunidade ten. Con todo, están mencionados na lei internacional e cando iniciado e desenvolvido polas comunidades locais que poden ser unha ferramenta importante para o fortalecemento da comunidade de dentro e negociar os seus intereses cos de fóra. Eli Makagon, Avogado Ambiental internacional coa Xustiza Natural.
